Hier wordt een kerk gebouwdBuizingen anno 1950 is een plek van bloeiende handelszaken, florerende fabrieken en wistgevende bedrijven. De sociale woningbouw zit in de lift en vele jonge gezinnen vestigen zich in Buizingen, voornamelijk in ‘tuinwijken’, in de nabijheid van de Alsembergsesteenweg. Er is werkgelegenheid en er is brood op de plank, maar een mens leeft niet van brood alleen. Voor het ‘ter kerke gaan’ zijn de inwoners van deze wijken aangewezen op de Sint-Vincentiuskerk, aan de andere kant van het dorp. Vandaar dat de kerkelijke overheid in oktober 1950 instemt met de bouw van een nieuwe kerk op een perceel grond, eigendom van de Kerkfabriek van Sint-Vincentius Buizingen, aan de Alsembergsesteenweg.
|
We kiezen voor Don BoscoVele vrijwilligers gaan na hun dagtaak en in de weekends aan de slag om de funderingen te graven, grond af te voeren, stenen aan te dragen, materiaal te vervoeren en dat alles op pure man- en wilskracht. Bewonderenswaardig, moedig, tot de verbeelding sprekend, gigantisch… er zijn geen woorden voor om het titanenwerk te omschrijven. Op 30 december 1951 wordt de kerk ingewijd. Als patroon- of beschermheilige wordt gekozen voor Don Bosco, een baanbreker met een groot hart voor jongeren.
|
Van kapelanij naar parochie vol jeugdig enthousiasmeOorspronkelijk spreken we over de kapelanij Don Bosco, behorend tot de parochie Sint-Vincentius. In 1963 wordt de kapelanij bij Koninklijk Besluit verheven tot parochie. En deze parochie leeft! Er is nood aan bijkomende parochielokalen voor vergaderingen, catechesebijeenkomsten, jongerenactiviteiten, feesten,… Begin jaren 70 zijn zowel de nieuwe benedenzalen als de bovenlokalen klaar voor gebruik. Nieuwe initiatieven worden opgestart waaronder bvb de Regenboogwerking: een kinderatelier & een praatcafé voor jong en oud. In datzelfde jaar krijgt ook de idee voor het opstarten van een kampplaats voor jeugdgroepen vorm.
|
Een plek van rust en geborgenheidWervelend speelgenot en enthousiast geravot, maar daarnaast ook plaats voor rust en geborgenheid. Naast de kerk komt er in 1998 een strooi- en gedachtenisweide. Hier kan je de as van een overledene uitstrooien en een mijoenjaar oude kei neerleggen bij het "doorkijkkruis" vervaardigd door Gust van Kelecom. Dit symoliseert het door de dood heen kijken: "wie lief heeft, sterft niet". Het is een rustplek waar verdriet, gemis, heimwee, onzekerheid en onmacht op vele momenten tastbaar aanwezig zijn. Het is tegelijk een plek van geborgenheid, van niet-loslaten en van ontmoeten in herinnering.
|
Sempre avanti - Altijd vooruit: het kamphuisIn 2000 krijgt de jeugd nog wat meer ruimte om te ravotten: 8 are bijkomende speelweide. Drie jaar later volgt de inrichting van een tentenweide op een terrein van 84 are (deel van de voormalige Camping Luna). In 2005 krijgt kamphuis Zennedal de erkenning Jeugdverblijf type C bij Toerisme Vlaanderen. Dit label garandeert een kwaliteitsvol verblijf in een veilige omgeving. Jaarlijks wordt het voor meer dan twintig jeugdgroepen in Zennedal een deugddoende beleving. Don Bosco en jeugd, ze blijven met elkaar verweven.
|
Een "samen gedragen" parochie is geborenIn 2009 gaat priester Rik Devillé op pensioen. 28 jaar lang was hij diegene die de DonBosco gemeenschap inspireerde en enthousiasmeerde. Allerhande projecten werden samen met hem opgestart waaronder in 1989 Buurthuis Ommekaar dat vandaag de dag één van de grootste sociale projecten is dat Stad Halle kent. Rik Devillé laat zijn parochie over aan 19 voorgangers: vrouwen en mannen die de liturgische vieringen, uitvaarten, dopen en huwelijken van hem overnemen.
|
De start van vzw Zennedal-OmmekaarIn 2012 neemt de parochie een weloverwogen beslissing. Tot dan was het de kerkelijke Vereniging voor Parochiale Werken (VPW) die instond voor het beheer van de goederen van de gemeenschap, zoals parochielokalen. Na maandenlang overleg is de oprichting van de vzw Zennedal-Ommekaar een feit. Vanaf dan neemt deze vzw het financieel en materieel beheer waarvan de zaal- en jeugdverblijfplaats Zennedal en het sociale huis Ommekaar. Vrijwilligers slaan er de handen in elkaar, verzamelen hun talenten en maken samen een verhaal van openheid, warmte en solidariteit.
|
In tegenstroom, maar op de wind, omdat een droom ons verbindtOp 20 maart 2024 beslist het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen om Don Bosco Buizingen niet langer als parochie te erkennen. Dit zal geen invloed hebben op onze inzet om gevolg te geven aan de oproep van Jezus: “Vaar naar het diepe en gooi daar je netten uit”. Onder water gebeurt er wat – nog onzichtbaar – maar het is er wel. Deze geloofsgemeenschap gaat verder in het geloof dat er niets is om bang voor te zijn. “Ga met mij mee”, meer woorden waren er meer dan 2000 jaar geleden niet nodig. Geen voorwaarden, geen twijfel of angst, maar gewoon ingaan op de uitnodiging van dienstbaarheid en van samen gedragen verantwoordelijkheid om Zijn boodschap te beleven.
|